Voor Nicolina kwam de diagnose longkanker als donderslag bij heldere hemel. Ze was altijd fit, werkte met plezier als gastouder en stond volop in het leven. ‘Ik was altijd druk met de kinderen, genoot van het leven en voelde me goed. Tot ik ineens zó moe werd dat ik het niet meer kon verklaren. En dan die pijn tussen mijn borstkas. Vooral ’s nachts. Ik wist gewoon: dit is niet goed.’
Een lange weg naar duidelijkheid
De huisarts dacht eerst aan maagzuur. Nicolina kreeg medicijnen, maar de pijn bleef. ‘Ik voelde dat het iets anders was. Ik heb echt moeten aandringen op verder onderzoek. Uiteindelijk kreeg ik een PET-scan en toen zagen ze drie vlekjes op mijn long. Het was uitgezaaid naar mijn longvlies. Vanaf dat moment begon de rollercoaster. Er volgden biopten, gesprekken, scans. En toen kwam het nieuws: longkanker. Niet te opereren, maar wel te behandelen met medicijnen. Ik bleek een zeldzame EGFR-mutatie te hebben.’
Medicatie die werkt
Sinds haar diagnose, inmiddels zeven jaar geleden, gebruikt Nicolina dagelijks tabletten die de ziekte onder controle houden. ‘Dat was een enorme opluchting. Geen chemo, geen bestralingen, maar medicijnen die het afremmen. Natuurlijk had ik last van bijwerkingen. Mijn huid reageerde heftig, ik kreeg heel veel last van mijn buik en had ontstekingen. Maar ik dacht steeds: als dit werkt, als dit de kanker onder controle houdt, dan draag ik dat met liefde.’
Leven met onzekerheid
Elke controle blijft spannend. ‘Dat is het lastigste. Je leeft van scan naar scan, in een soort waakstand. Maar ik heb geleerd om tussendoor te leven, niet ertussenin. Ik probeer me niet meer druk te maken over wat misschien ooit komt. Ik leef vandaag. Dat klinkt cliché, maar dat is echt zo. Ik ben gaan beseffen dat het leven nu gebeurt, niet straks.’
Een nieuwe Nicolina
De ziekte heeft haar op een positieve manier veranderd. ‘Ik durf nu veel beter mijn grenzen aan te geven. Vroeger zei ik overal ja op, ook als ik er eigenlijk geen energie voor had. Nu kies ik bewust. Ik zeg vaker nee, zonder schuldgevoel. Dat voelt zó bevrijdend. En het grappige is: mensen waarderen dat juist. Ik ben zachter voor mezelf geworden, en tegelijkertijd sterker.’
Kracht uit geloof
Wat Nicolina enorm helpt, is haar geloof. ‘Ik bid veel. Dat geeft me rust en houvast. Ik heb het niet allemaal zelf in de hand, en dat besef helpt me om los te laten. Dat vertrouwen heeft me echt door moeilijke periodes heen getrokken.’
Hoop doorgeven
Nicolina weet dat haar situatie bijzonder is: zeven jaar stabiel met uitgezaaide longkanker. ‘Dat maakt me dankbaar. En als ik iemand anders met kanker kan bemoedigen, dan doe ik dat graag. Ik wil laten zien dat er ook hoopvolle verhalen zijn. Dat je met de juiste behandeling, positiviteit en de juiste mindset nog zoveel kwaliteit van leven kunt hebben.’
Leven in het nu
Vandaag de dag is Nicolina vooral oma, moeder en partner. ‘Mijn kleindochter is net vier weken oud. Dat ik dit nog mag meemaken, dat vind ik zó bijzonder. Ik probeer elke dag te genieten. Want het leven is niet vanzelfsprekend en juist daarom is het zo waardevol.’